Indonesië, het einde van mijn reis.

Nu ik aan mijn terugreis ben begonnen is het tijd voor mijn laatste reisverslag!
De laatste 2 weken in Indonesië zijn echt voorbij gevlogen..
Twee weken geleden ging ik in het weekend naar Semarang om Oci te bezoeken. Het was echt heel leuk om haar weer te zien. In de korte tijd die we hadden zijn we lekker wezen eten, winkelen en heeft ze me wat van Semarang laten zien. Op zondag was het 'car free day', waarbij een aantal straten afgesloten waren en overal eetkraampjes stonden. Dit begon al heel vroeg in de morgen en alle inwoners van Semarang leken hierop af te komen. De sfeer was heel gezellig, dit zou ik ook wel elke zondag willen hebben! Aan het einde van die middag was het alweer tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar Yogyakarta. Terug gekomen in mijn hostel in Yogyakarta, kon ik meteen aanschuiven bij een bbq. De eigenaren hadden zelf vis gevangen en iedereen kreeg rijst en vis voorgeschoteld, wat we met de hand op moesten eten. Sommigen gingen daar een beetje vies van kijken, maar het eten was echt super lekker!

Die maandagochtend (of nacht) werd ik alweer om half 4 opgehaald, ik ging namelijk de zonsopgang bekijken bij de Borobudur. Na de zonsopgang was het tijd om de Borobudur te beklimmen. Wat een mooi en groot tempelcomplex! Gelukkig was het best anders dan alle andere tempels die ik tot dan toe al had gezien. Na de Borobudur te hebben bekeken, reden we verder naar Prambanan, het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex van Indonesië. Dit deed me heel erg denken aan Angkor Wat in Cambodja en had ik dan ook redelijk snel gezien. Ik was denk ik meer tijd kwijt aan Engelse interviews met de leerlingen die daar rond liepen. Dit is in het begin best leuk, maar na een tijdje ben ik toch maar snel weggelopen..

De dag erna vertrok ik samen met Tia, een Engelse meid die ik in mijn hostel had ontmoet, alweer vroeg naar het station. We begonnen namelijk aan onze lange reis naar Cemoro Lewang, een klein dorpje naast de Bromo vulkaan. Hier kwamen we uiteindelijk om 10 uur 's avonds aan, blij zijnde dat we nog een kamer konden krijgen. Om half 3 's nachts stonden we alweer op, we wilden namelijk de zonsopgang bij de Bromo vulkaan zien. Hiervoor moesten we eerst zo'n 2 uur lang de berg oplopen. In het donker liepen we samen omhoog, waarbij we twee keer een verkeerd pad op liepen. We vonden het na een tijdje toch wel heel stijl en te dichtbebost worden... Al met al was het dus een hele tocht omhoog. Het was stiekem toch iets zwaarder dan ik had verwacht, maar het was het meer dan waard. We kwamen uiteindelijk uit op een uitzichtspunt, bijna helemaal voor ons alleen. Een lokale bewoner had ons deze mooie plek aangewezen, waar we ontzettend blij mee waren. We keken namelijk niet alleen uit op de actieve Bromo en Cemoro vulkaan, maar ook op 2 andere uitzichtspunten die echt bomvol stonden met schreeuwende toeristen. Terwijl de zon langzaam opkwam, hebben we heel erg genoten van dit ongelofelijk mooie uitzicht. Ik denk toch wel het mooiste uitzicht wat ik ooit heb gezien.
Toen we weer beneden waren, reisden we verder naar Banyuwangi. Onderweg ontmoetten we 2 Duitse jongens, Mo en Mel, waarmee we uiteindelijk een tour naar de Ijen vulkaan boekten toen we in Banyuwangi aankwamen. We mochten onze tijd overbruggen bij de man thuis bij wie we de tour hadden geboekt. Zo probeerden we op de bank en de grond wat te slapen (dit lukte mij totaal niet), want we werden om 00:30 alweer opgehaald voor de tour. Een jeep bracht ons tot onderaan de Ijen vulkaan, die we vervolgens op moesten lopen met een gids. Dit was weer een wandeling van 3 kilometer omhoog en de blaar die ik na 100 meter al voelde op mijn hak, maakte dit niet heel prettig. Eenmaal boven, begonnen we aan onze afdaling de krater in. In de krater was blauw vuur te zien, dit is alleen in deze vulkaan en in een vulkaan in IJsland te zien! In deze krater zijn heel veel mijnwerkers aan het werk, die zwavel graven. Het opgegraven zwavel tillen ze in rieten manden op hun rug omhoog, deze manden met zwavel wegen 75 tot 100 kg. Onvoorstelbaar als je je bedenkt dat wij al buiten adem raken van alleen maar omhoog lopen.. Door de verbranding van zwavel in de krater is het vuur blauw. Deze verbranding veroorzaakt enorme, geelachtige rookwolken die echt ontzettend stinken en je ogen doen prikken. We moesten dan ook gasmaskers dragen in de krater. Toen de zon op kwam, was het blauwe vuur niet meer te zien, maar kwam er een heel mooi turquoise blauw meer tevoorschijn. Het water in dit meer was heel warm, bijna te heet om aan te raken.
Na deze bijzondere tour werden we naar de haven gebracht, we gingen namelijk naar Bali! Om 9 uur pakten we de boot, daarna moesten we nog met een bus en een taxi. Ik was ontzettend moe van het reizen en was heel blij toen Tia en ik eindelijk in ons hostel in Ubud aan kwamen. Met zo'n 5 uur slaap in de voorgaande 2 dagen, waren we beiden ontzettend toe aan slaap en doken we snel ons bed in.

Onze eerste dag in Ubud kwamen de Duitse jongens ons bezoeken, om samen naar het 'sacred monkey forest' te gaan. In dit bos waren 3 kleine tempels te vinden, maar vooral de vele apen hier waren leuk om te zien. Ze waren echt ontzettend brutaal, geen plastic tasje was veilig en je moest je waterfles goed beschermen.. En als iets van je werd afgepakt, moest je het vooral niet proberen terug te pakken. Op die manier hebben we namelijk een vrouw gebeten zien worden.
In de avond gingen we naar een traditionele Balinese dansvoorstelling in een paleis. De dansers droegen ontzettend mooie kostuums en ze maakten zelfs met hun ogen bewegingen die bij de dans hoorden, erg apart en leuk om te zien.

De dag erna hebben Tia en ik een scooter gehuurd, waarmee we eerst naar de Jatiluwih rijstvelden reden. Onderweg genoot ik van het uitzicht, Bali is een heel groen tropisch eiland met allemaal palmbomen en overal kleine tempeltjes. Bij de rijstvelden aangekomen, begonnen we aan een wandeltocht. We kozen voor een korte route, die bleek echter nogal moeilijk te volgen te zijn. De aanwijzingen waren ontzettend vaag, wat ertoe leidde dat we uiteindelijk (op slippers) door de modder, over een rivier en dwars door een rijstveld liepen. Oververhit kwamen we uiteindelijk weer aan bij onze scooters.
Hierna vervolgden we onze tocht door de bergen met uitzicht op een aantal meren, om uiteindelijk in de kustplaats Lovina aan te komen. Hier aten we heerlijke massaman curry (mijn favoriete Thaise gerecht) en een mega fruit ijscoupe. Deze nacht bleven we in Lovina slapen, de volgende dag gingen we namelijk lekker een dag op het strand liggen! Na onze stranddag, begonnen we weer aan onze tocht terug naar Ubud. Dit begon met een klein weggetje de berg op, vol stenen en gaten. Stiekem was ik blij toen we weer op een normale weg reden en uiteindelijk kwamen we weer veilig aan in het hostel in Ubud.

Die maandagochtend vertrokken Tia en ik samen naar het eiland Gili Trawangan. Onze eerste avond op Gili gingen we samen met de Mo en Mel uit. Na wat drankjes op het strand te hebben gedronken, gingen we naar een feest bij een duikclub. Ondanks dat we bij het feest elkaar de helft van de tijd kwijt waren, was het een hele gezellige avond!
De ochtend erna was het weer tijd voor een stranddag, op Gili ben je dan zeker op de goede plek! Met een wit strand, heel blauw water en een leesboek heb ik mij hier de hele dag prima vermaakt. Die avond bekeken we de zonsondergang aan de andere kant van het eiland, wat ondanks de bewolking, alsnog mooi was. Daarna gingen we lekker (en goedkoop) op de avondmarkt eten en belandden we in een shisha bar, waar de appelsmaak naar drop smaakte (alles leek hetzelfde te smaken), maar dat lag volgens het personeel natuurlijk aan ons. Na deze gezellige avond heb ik afscheid genomen van Mo en Mel, die de volgende dag weer verder zouden reizen.

De volgende ochtend was het eindelijk tijd om te duiken! Aangezien dit de eerste keer was voor mij, kreeg ik eerst instructies in een zwembad. Hierna gingen Tia en ik samen met een duik instructeur de zee op. Tijdens onze duik hebben we zo'n 5 schildpadden, een aal, hele grote vissen een een school van zo'n miljoen visjes gezien. Dit was ontzettend mooi, en als ik ooit weer de kans krijg wil ik graag mijn PADI halen!
Deze avond was alweer mijn laatste avond op Gili en mijn laatste avond met Tia. Na van mijn laatste Gado-Gado (1 van mijn favoriete gerechten in Indonesië) te hebben genoten, gingen we naar een open air cinema, waar we 'the beach' hebben gekeken (zelfs met popcorn!).

De dag erna namen Tia en ik na het ontbijt afscheid van elkaar. Ik pakte namelijk weer de boot terug naar Bali, om die avond in een hostel naast het vliegveld te slapen. Toen ik op de boot zat voelde het voor mij alsof mijn terugreis al was begonnen, dit was toch wel heel gek.. Mijn tijd in Indonesië is uiteindelijk echt voorbij gevlogen, het is een heel mooi land en ik heb hier hele leuke mensen ontmoet!

Terwijl ik dit schrijf zit ik in het vliegtuig in Hong Kong te wachten tot het vertrekt. Na een vlucht van 12,5 uur zal ik dan eindelijk weer aankomen in Nederland. Het is raar dat mijn reis nu voorbij is, maar ik kijk ontzettend uit naar iedereen en alles thuis!

Nu ik dit plaats, ben ik alweer veilig thuis aangekomen. Ik heb heel erg genoten van mijn reis. Ik heb veel mooie dingen mogen zien, heb mensen van over de hele wereld ontmoet, ben van de ene in de andere verbazing gevallen en heb een kijkje kunnen nemen in het leven van mensen met andere culturen. Hier ben ik heel dankbaar voor en dit zal ik nooit vergeten.
Maar misschien wel het beste van allemaal, is om me meer dan ooit te realiseren hoe goed ik het heb en om weer lekker thuis te zijn!